จากที่มีน้องๆหลายๆคนถามทางพี่เเอดมินเข้ามาว่า พอจะเล่าข้อมูลหรือเนื้อหาที่นักศึกษาคณะสถาปัตย์ได้พบเจอตลอดการเรียนการสอน 5 ปี ในคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์บ้างไหม พี่เเอดมินจึงได้รวบรวมผลงานพอสังเขปของ พี่จ๊อบ Time machine studio พร้อมกับแนวความคิดในการออกแบบและสิ่งที่ได้เรียนรู้จากแต่ละชิ้นงานมาเล่าให้น้องๆ ฟังด้วยกัน จะเป็นอย่างไรนั้นเราไปดูกันเลย!
ผลงานการเรียนสถาปัตย์ในชั้นปีที่ 1
ผลงานที่หยิบยกมา เป็นโปรเจคการออกแบบชิ้นสุดท้ายในการเรียนการสอนชั้นปีที่ 1 เทอมต้น ซึ่งเป็นชิ้นงานที่ให้ออกแบบอุปกรณ์สำหรับนั่งและสามารถปรับเปลี่ยนกายภาพของตนเอง เพื่อให้ผู้ใช้งานสามารถนอนลงบนชิ้นงานนี้ได้อีกอิริยาบทหนึ่ง โดยจะต้องเลือกพื้นที่ใดพื้นที่หนึ่งในอาคารเรียนคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์เป็นที่ตั้งผลงาน จากนั้นออกแบบติดตั้งผลงานลงในพื้นที่เเละใช้ประโยชน์จากบริบทของพื้นที่ให้ส่งเสริมไปกับตัวชิ้นงานนั่นเอง โปรเจคสุดท้ายของเทอมแรกในคณะสถาปัตย์ชั้นปีที่ 1 มักฝึกฝนให้นิสิตนักศึกษาเข้าใจถึงการสร้างโครงสร้างรับแรงจากวัสดุรอบตัว ความเข้าใจในเรื่องสัดส่วนมนุษย์ และความสวยงามไปพร้อมๆกัน
หลังจากการเรียนในเทอมที่ 1 อันสุดท้าทาย เมื่อเข้าสู่ชั้นปีที่ 2 บรรดานิสิตสถาปัตย์ก็จะพบกับบททดสอบใหม่ที่เป็นสิ่งที่เริ่มเข้าสู่ความเป็นวิชาชีพสถาปนิกมากยิ่งขึ้นนั่นคือ การออกเเบบสถาปัตยกรรม โดยในชั้นปีที่ 1 ช่วงแรกจะเต็มไปด้วยการฝึกฝนออกแบบที่ว่าง ผ่านสถาปัตยกรรมขนาดเล็ก เช่น ซุ้มขายของ กระท่อมกลางป่า และบ้านชั้นเดียว โดยโปรเจคต่างๆ จะเป็นการเรียนควบคู่ไปกับวิชาเทคนิคการเขียนแบบก่อสร้าง เพื่อให้เข้าใจถึงระบบโครงสร้างต่างๆ อย่างไม้และคอนกรีตเสริมเหล็ก เพื่อสามารถฝึกฝนควบคู่กับการลองผิดลองถูกนั่นเอง บ้านชั้นเดียวที่หยิบยกมานี้ เป็นผลงานบ้านหลังแรกของพี่จ๊อบในชั้นปีที่ 1 สมัยที่ยังเพิ่งเริ่มฝึกฝนการออกแบบสถาปัตยกรรม
ผลงานการเรียนสถาปัตย์ในชั้นปีที่ 2
ในชั้นปีที่สอง การออกแบบสถาปัตยกรรมเริ่มไปไกลมากยิ่งขึ้นในแง่มุมต่างๆ ไม่ว่าจะเป็น โปรเเเกรมการออกแบบที่ซับซ้อนมากยิ่งขึ้น ขนาดอาคารที่ใหญ่ขึ้น ความยากของที่ตั้งโครงการ และ การเริ่มใช้โครงสร้างอาคารที่พาดช่วงกว้างมากยิ่งขึ้น ทำให้เราเป็นช่วงที่นักเรียนสถาปัตย์หลายๆ คนสนุกและได้ทดลองการออกแบบอาคารใหม่ๆ ที่ตนไม่เคยลองมาก่อนมากมาย ผลงานที่หยิบยกมาเล่านี้ เป็นการออกแบบบ้าน 2 หลัง ที่มีความสูง 2 ชั้น เเละ 3 ชั้นตามลำดับ โดยเเต่ละโครงการต่างมีเงื่อนไขทางด้านการออกแบบสถาปัตยกรรมที่ต่างกันเเต่ล้วนเต็มไปด้วยความสนุกและท้าทาย โดยหลังแรก เป็นบ้านที่มีผู้ใช้งานที่ต้องนั่งรถเข็นทำให้ต้องออกแบบโดยยึดหลัก universal design เพื่อเอื้ออำนวยความสะดวกแก่คนทุกคน มีการเริ่มเรียนรู้สัดส่วนความชันทางลาดสำหรับเข็นรถเข็นผู้ใช้รถเข็น ซึ่งก็คือ 1:12 และเรื่องรายละเอียดต่างๆ มากมาย บ้านหลังต่อมาคือ บ้าน 3 ชั้นที่มีความยากของโปรเเกรมที่ไม่ใช่เป็นเพียงแค่บ้าน แต่เป็นทั้งบ้านและโรงเรียนสอนทำขนมของเจ้าของบ้านไปพร้อมๆกัน ทำให้เกิดการแยกโซนของบ้านออกเป็นสองส่วนขนานกันเชื่อมกันด้วยสระว่ายนํ้าเเละสวนในการทำหน้าที่เป็นพื้นที่ใจกลางของกิจกรรมที่มีความส่วนตัวและส่วนรวม
ในชั้นปีที่ 2 นี้ นอกจากการที่ได้ลองออกแบบบ้านพักอาศัยเเล้ว ยังมีการเริ่มออกแบบสถาปัตยกรรมที่มีความสาธาณะมากขึ้นอีกด้วย ตัวอย่างเช่น อาคารหอศิลป์ หรือ อาคารคลับเฮาส์ของสนามกอล์ฟ ซึ่งมีขอบเขตของที่ตั้งที่สร้างข้อจำกัดในการออกแบบสถาปัตยกรรมที่มีความยากแตกต่างกัน โดยในโปรเจคหอศิลป์นั้นจะเป็นที่ตั้งขนาดคับแคบซึ่งตั้งอยู่ในการเมืองที่มีความวุ่นวาย ทำให้เกิดแนวคิดในการออกแบบสถาปัตยกรรมที่มีการปิดล้อมของอาคารเกิดเป็น courtyard อยู่ใจกลางโครงการ อีกทั้งผนังของอาคารนั้นนอกจากจะช่วยสร้างความเป็นส่วนตัวให้กับอาคารเเล้วยังช่วยสร้างเรื่องราวของแสงเเละเงาที่พาดผ่านทางเดินชมงานศิลปะภายในอีกด้วย ในทางกลับกันโครงการอาคารคลับเฮาส์ของสนามกอล์ฟมีที่ตั้งที่แตกต่างไปจากโครงการหอศิลป์อย่างสิ้นเชิง โดยมีที่ตั้งที่กว้างอยู่ท่ามกลางที่ธรรมชาติผืนโล่งของสนามกอล์ฟ โดยการออกแบบสถาปัตยกรรมในที่โล่งลักษณะนี้ก็ต้องอาศัยการศึกษาวิเคราะห์พื้นที่เป็นอย่างดี ประกอบการการใช้ความสามารถในเชิงการออกแบบภูมิสถาปัตยกรรมที่ดี เพื่อสร้างกฎเกณฑ์ของการจัดวางผังอาคารเพื่อสร้างเรื่องราวที่เป็นหนึ่งเดียวกันของสถาปัตยกรรมและบริบทธรรมชาติโดยรอบ
